Imbulzeala din centrul orasului. Faptul ca strazile sunt sufocate de masini parcate aiurea, tarabe cu mici care miros de la kilometri distanta, chestii de proasta calitate si la suprapret, toate mi-au taiat din pofta de a merge la ruga.
Poate ieseam daca pe scena urcau si alti artisti, decat tot aceiasi ca in fiecare an, insa nu a fost sa fie nici in acest an. Poate ieseam daca primaria se tinea de cuvant si muta, intr-un final, ruga intr-un loc retras, care sa nu paralizeze orasul, asa cum promite de mii de ani.
Poate daca puteam sa ies si sa gust mancaruri noi, traditionale, poate sarmale cu mamaliguta, un ceaun delicios, facut de producatori locali, nu de tarabieri adusi din te miri ce colturi de tara.
Nu a fost sa fie, asa cum am scris mai sus, asa ca am preferat sa merg la Ocico de dimineata si sa petrec mai apoi ruga acasa, in familie, asa cum au ales si alte mii de familii de lugojeni. Spun asta pentru ca, de la an la an, multimile din fata scenelor de ruga sunt din ce in ce mai mici.
Nici macar presa nu a mai acoperit ruga, chiar daca tot ce aveau de facut jurnalistii era sa schimbe data la articole si sa dea Publish, pentru ca in rest, totul a fost cam la fel ca in anii trecuti…